M Barentsa
Encyklopedia PWN
rodzaj klatratów składających się z heksagonalnych kryształów lodu, w których są zamknięte cząsteczki gazu, gł. metanu, lecz również siarkowodoru, dwutlenku węgla lub węglowodorów o dłuższych łańcuchach;
m. w północnej Norwegii (okręg Finnmark), nad Varangerfjorden (M. Barentsa), w pobliżu granicy z Rosją;
wyspa na M. Barentsa, 80 km od lądu;
oficer marynarki ros., geograf i badacz polarny;
Magerøya
wyspa w północnej Norwegii, na M. Barentsa, po zachodniej stronie wylotu zat. Porsangen;
[mạgeröja],
Małoziemielska, Tundra, Małoziemiẹlskaja tụndra,
niz. w eur. części Rosji, w Nienieckim Okręgu Autonomicznym, nad M. Barentsa;
